"Na lang wikken en wegen besloten we onze moeder toch in Coronatijd op te laten nemen in een verpleeghuis. Thuis lukte de verzorging nog wel samen met de thuiszorg, maar we zagen dat ma niet blij was. Ze was veel alleen en na ieder dutje in de war, omdat ze niet wist op welk moment van de dag ze leefde. Haar hoofd was in de war en daar had ze zelf heel veel last van. Vanuit Amaliazorg kwam de vraag of onze moeder in aanmerking wilde komen om in Van Haarenstaete te gaan wonen. Dan zou ze wel 14 dagen in quarantaine moeten. Dat klonk heftig in onze oren maar men verzekerde ons dat we haar tijdens die periode zouden kunnen zien en spreken.
Bezoekjes op afstand
We hakten de knoop door en daar hebben we geen spijt van gekregen. Wat fijn dat men ons de mogelijkheid gaf voor bezoekjes op afstand zodat we een inkijkje kregen en zagen hoe lief en respectvol jullie werken. De overgang van het thuis wonen naar een groep in jullie verpleeghuis in deze lastige tijd is voor ma, maar ook voor ons, op deze manier heel fijn verlopen.
Omdat de quarantaineafdeling dicht bij de weg ligt en afgesloten van de rest van het gebouw konden we ma zo vaak zien en spreken als we wilden. Via het raam en de telefoon en omdat het heel mooi weer was de afgelopen 2 weken ook buiten vanachter een heggetje als de dames op het terrasje onder de parasol zaten.
Denken in mogelijkheden
Heel mooi en zelfs ontroerend af en toe, waren de momenten om ma samen met de andere nieuwe bewoner te zien afwassen, elkaar te zien helpen en bij de arm te zien nemen als ze van plek verwisselden, naast elkaar achter de tv een dutje te zien doen. En de lieve gesprekjes met de “keigoede” verzorgenden die er altijd voor hen waren. Onze moeder had zo af en toe haar verdrietige momentjes maar we hebben haar al lang niet meer zo blij zien kijken en haar op haar gemak zien zijn. Dit zou je iedere nieuwe bewoner gunnen. Geweldig om te ervaren dat men bij Van Haarenstaete in mogelijkheden denkt. We hebben geskypet, we konden tussendoor spulletjes brengen, we hebben samen een ijsje gegeten, op ieder moment was er hulp voor mijn moeder maar ook voor ons kinderen.
Nu is ma over naar haar nieuwe groep. De verhuizing is goed gegaan. En ma was de dag tevoren niet zenuwachtig, ze antwoordde heel nuchter op de vraag hoe ze het vond om naar haar nieuwe groep te verhuizen: “Het zal even wennen zijn”. En zo is het. Dank Team Serre, voor jullie goede zorgen en liefdevolle begeleiding. Fijn dat ook ik me weer blij kan voelen."
Foto: Marion met haar moeder
