De oma van Guusje had dementie. Vanaf 2020 kwam zij samen met opa naast Guusje en haar ouders wonen. De keuze voor het onderwerp was vanzelfsprekend. “Omdat oma zo dichtbij woonde, maakte ik dementie van heel dichtbij mee. Het leek mij een mooi idee om dit vast te leggen op beeld. Daarmee wil ik graag het taboe rondom dementie doorbreken. Dementie is een hele verdrietige ziekte, maar ik wil graag laten zien dat het leven niet voorbij is na de diagnose. Dat je nog heel veel wel kan. Ik wil laten zien dat zolang je genoeg geprikkeld wordt, mensen zeker nog kunnen genieten van mooie momentjes.”
Inclusieve samenleving
Guusje wilde deze boodschap delen en de documentaire daarom graag afmaken. “Ik vind het belangrijk om te laten zien dat mensen met dementie niet gek zijn. Iedereen heeft recht op een mooie en inclusieve samenleving, ook na de diagnose dementie.” Uiteraard vindt Amaliazorg dat ook, daarom hebben we Guusje toestemming gegeven om te filmen op locatie. Guusje heeft vervolgens de families van bewoners om toestemming gevraagd. Hieruit is een mooie documentaire van ruim 11 minuten ontstaan. Wij zijn er trots op dat we de documentaire mogen delen. Op school kreeg Guusje veel positieve reacties. Guusje is ook erg benieuwd naar jouw reactie.