Dat Caroline Harbers – Bruurs als praktijkopleider* bij Kempenhaeve en Blijendaal actief is, dankt ze aan haar werkgelukgesprek. Als we aandacht besteden aan werkgelukgesprekken, dan is haar verhaal een prachtig voorbeeld waarom het voeren van zo’n gesprek echt de moeite waard is. ‘Ik werk al heel lang in de zorg en dat vind ik heel leuk.’, begint Caroline haar verhaal. Ze somt haar indrukwekkende cv snel op. Ze is gestart als ziekenverzorgende bij de Volckaert in Dongen, heeft onder andere voor de zusters gewerkt als flexer in klooster Nazareth (Kempenhaeve) en bij Severinus in de gehandicaptenzorg. Ook in de thuiszorg is ze actief geweest, maar ook bij het toenmalige RSZK in Bladel en ze heeft ook nog even in Middelbeers gewerkt. Inmiddels werkt ze ruim vier jaar bij Amaliazorg. ‘In mijn hoofd was ik al langer met een zoektocht bezig. Dat ik niet tot mijn 67e voor al mijn uren aan het bed wilde staan, dat stond voor mij vast. Ik wilde niet uit de zorg, maar wat was er nog meer mogelijk? Wat wilde ik dan en in welk tijdsbestek? Ik had al vaker bij mijn locatiehoofd Janneke aangegeven dat deze vragen in mijn hoofd speelden.
'Plan maar een werkgelukgesprek in, dan kunnen we dat bespreken.'
In die tijd ontstond ook net de functie van Kwaliteitsverpleegkundige bij Amaliazorg. Caroline wilde graag weten wat de mogelijkheden binnen Amaliazorg waren om intern door te stromen. Janneke gaf aan: ‘Plan maar een werkgelukgesprek in, dan kunnen we dat bespreken. Dat heb ik gedaan.’
Het gesprek zelf en het vervolg…
‘De hoofdvraag van het gesprek was ‘Wat wil ik?’. De vragenlijst van het werkgelukboekje heb ik niet ingevuld, maar wel meegenomen. Het gesprek liep automatisch, de vragenlijst hebben we er wel bijgehouden. Het was niet zo dat ik tijdens het gesprek aangaf dat ik de droom had om praktijkopleider te worden. Ik heb daar niet eens aan gedacht.’ Maar het gesprek heeft er wel voor gezorgd dat er een zaadje werd geplant bij Janneke. Niet veel later viel de praktijkopleider tijdelijk uit. De afdeling HRM stelde de vraag aan locatiehoofden of ze een collega wisten die dit tijdelijk wilde doen. ‘Janneke belde me om te vragen of het iets voor mij was. Zo rolde ik in deze functie.’
Wat is werkgeluk voor jou?
‘Het fijn vinden dat ik mag en kan gaan werken. Dat ik werk heb waar ik energie uit haal. Als ik naar huis fiets met de gedachte: ‘Wat heb ik een fijne dag gehad.’. Ik ging altijd graag naar mijn werk. Nu werk ik nog tien uur per week in de flexpool als verpleegkundige. De combinatie tussen op de werkvloer actief zijn en de rol van praktijkopleider is heel waardevol. Collega’s kunnen me direct vragen stellen.’
Nooit te oud
Toen haar zonen nog klein waren, deed ze de opleiding tot Verpleegkundige. ‘Ik ben heel blij dat ik dat gedaan heb. Nu zijn mijn zonen volwassen en zit ik weer in de schoolbanken voor de opleiding Praktijkopleider in de gezondheidszorg. Je bent nooit te oud om je te ontwikkelen.’
Heb je nog een tip?
Het vrijblijvende karakter van de werkgelukgesprekken maakt het moeilijker om deze in te plannen. Het is heel makkelijk om dit voor je uit te schuiven. Ik denk dat we er met elkaar voor moeten zorgen dat het een olievlek wordt die zich steeds verder uitbreidt. Door positieve verhalen over het werkgelukgesprek gaan steeds meer collega’s er hopelijk een inplannen.
Bij mijn ontwikkeling stil staan
‘Na vier jaar mag het wel eens.’. Dat was wat Verzorgende IG Joep van de Broek dacht toen er vorig jaar volop aandacht was voor het werkgelukgesprek. Hij is na zijn BOL-stage bij Amaliazorg Catharinenberg gevraagd om te blijven en hij heeft in al die jaren niet uitgebreid bij zijn werkgeluk stil gestaan. ‘Hoe is het eigenlijk met mijn werkgeluk?’, dat was dan ook de vraag waarmee Joep het gesprek inplande bij zijn locatiehoofd. ‘Voor het gesprek heb ik de vragenlijst doorgenomen, maar niet helemaal ingevuld. Yvonne vroeg vooraf of ik een specifieke vraag had. Dat was in mijn geval niet zo. We hebben de vragen uit het boekje doorgelopen. Het gesprek ging vooral over hoe ik in mijn vel zit. Ik vond het prettig om bij mijn ontwikkeling stil te staan. Ik wil het voortaan elk anderhalf jaar doen. Yvonne nam er alle tijd voor. De manier waarop het werkgelukgesprek gaat, is prettig. Ik vind het belangrijk om het over mijn werkgeluk te kunnen hebben.’
Werkverjaardag
Elk jaar stuurt locatiehoofd Mariska Slegers alle medewerkers van Hof van Bluyssen rondom hun werkverjaardag een herinnering om een werkgelukgesprek te voeren. Dit jaar heeft ze zes werkgelukgesprekken gevoerd. ‘Van een aantal collega’s kreeg ik een reactie dat zij een gesprek op dit moment niet nodig vonden. Ze werken met heel veel plezier. De meeste collega’s die een gesprek willen voeren hebben een doel voor een scholingsaanvraag, willen praten over werkuren, over hun ontwikkeling in de toekomst of over samenwerking.”
Wat is volgens jou werkgeluk?
“Samen werken met collega’s aan een fijne woon- en leefomgeving.vluchtig. Aan de andere kant lukt het agenda technisch niet om met iedereen jaarlijks een gesprek voeren. Dat vind ik een lastig dilemma, want eigenlijk zou ik dat wel willen.’
Hoe voer jij de gesprekken?
‘Elk gesprek is anders. Soms beslaat het werkgelukgesprek niet alle onderdelen van de vragenlijst, maar besteden we aandacht aan een specifiek onderdeel. Aan de hand van wat een collega ingevuld heeft, gaan we het gesprek aan.’ De ervaring van Mariska is, dat de meeste collega’s de vragenlijst ingevuld hebben. ‘Zelf heb ik nog niemand uitgenodigd voor een werkgelukgesprek die het zelf niet nodig vindt, maar waarvan ik denk dat het wel goed zou zijn om een werkgelukgesprek te hebben. Maar ik kan me zomaar voorstellen dat dit ooit gaat gebeuren.’
Werken aan je werkgeluk
Bekijk dan de vragenlijst op Amaliadoc. Zoek op werkgeluk.
