Elke week is Wilma een halve dag te vinden op afdeling De Lind. Daar neemt ze de tijd om bewoners te helpen met onder meer de lunch en doet ze activiteiten die bewoners een geluksmoment kunnen geven. “Dat kan van alles zijn,” vertelt Wilma. “Maar ik probeer wel altijd bewoners in beweging te krijgen, hoe klein ook. Een gesprekje, een spelletje of zelfs even naar het restaurant of naar buiten … Het zijn vooral deze kleine momenten die zo waardevol zijn voor de bewoners, maar ook voor mij.”
Structuur
Structuur is voor bewoners met dementie belangrijk. Maar ze geven Wilma op hun beurt ook structuur. “Jarenlang was ik ziekenhuisapotheker. Dat heb ik altijd met plezier gedaan. Maar de files die ik dagelijks naar en van mijn werk had, waren allesbehalve plezierig. Ik besloot daarom om met vervroegd pensioen te gaan. Net voor de eerste corona-uitbraak ben ik gestopt met werken. Juist tijdens deze eerste golf hadden medewerkers, bewoners en familieleden in de verpleeg[1]huiszorg het ontzettend zwaar. Er waren te weinig beschermingsmiddelen en bezoek was niet toegestaan. Dat vond ik ontzettend naar. Daarom gaf ik me op voor ‘Extra handen in de zorg’. Via dit initiatief ben ik in contact gekomen met Catharinenberg. Daar ben ik, nadat de bewoners gevaccineerd waren, aan de slag gegaan als vrijwilliger. En eerlijk is eerlijk: ik moest zelf wennen aan het feit dat ik geen druk werkschema meer had. Het vaste dagdeel vrijwilligerswerk geeft mij ook weer structuur. ”
Uitleg
In haar werk kwam Wilma al veel in aanraking met de ouderenzorg. Als ziekenhuisapotheker weet ze veel van medicatie voor onder meer mensen met dementie. “Daar maak ik zo nu en dan gebruik van. Soms willen bewoners hun medicatie niet innemen. Ik neem dan alle tijd om uit te leggen waar de medicijnen voor zijn en hoe ze een bewoner kunnen helpen. Dat doet het, overigens geweldige, personeel ook. Maar soms helpt het als ik het als apotheker zeg. Het frappante is dat sommige bewoners mijn naam niet onthouden, maar zich wel herinneren dat ik apotheker ben. Bewoners verrassen me steeds weer met leuke en grappige momenten. Daar geniet ik altijd weer van.”
‘Bewoners verrassen me steeds weer met leuke en grappige momenten. Daar geniet ik altijd weer van.’
Actief
Waar de bewoners erg van kunnen genieten is het krijgen van complimenten. En Wilma vindt het plezierig om mee te maken dat bewoners dat op hun manier ook doen. “Het bewonderen van elkaars kleding of het personeel bedanken: dat is fijn om mee te maken. Het is toch heerlijk als je een compliment krijgt over een mooi kledingstuk? Of als je voor dat bezoekje aan het restaurant van Catharinenberg je lippen mooi stift? Mensen met dementie verliezen al zoveel. Ik ga graag uit van de waardigheid die deze mensen nog hebben. Het is geweldig als je kunt aansluiten bij wat een bewoner fijn of belangrijk vindt.”
Herinneringen
Wilma probeert daarnaast bewoners te stimuleren om op een passende manier actief te zijn. “Soms doe ik aan tafel een quiz met een aantal bewoners. Daar hebben we bij Catharinenberg speciaal materiaal voor. Het is leuk om te merken dat andere bewoners in de huiskamer dan meeluisteren of reageren. Soms komen er zo praatjes en discussies op gang of worden er herinneringen opgehaald. Ik probeer ook bewoners op een fijne manier actief te laten zijn, bijvoorbeeld met een simpel balspel. Als dat lukt, dan zie ik de bewoners genieten. Op zulke momenten voel je echt hoe je als vrijwilliger bijdraagt aan een prettiger leven voor deze bewoners.”
Cliëntenraad
Inmiddels is Wilma ook namens Catharinenberg lid van de centrale cliëntenraad van Amaliazorg. Deze stap zette ze toen er tijdelijk geen locatiehoofd bij Catharinenberg was. Net in deze tijd kwam er een nieuwe bewoner die zijn plek nog moest vinden. Dat leidde ertoe dat andere bewoners zich niet altijd veilig en prettig voelden. “Het gaf onrust bij bewoners en medewerkers. Uiteraard kon de betreffende bewoner daar niets aan doen. Maar het deed me beseffen dat sfeer zó belangrijk is voor elke bewoner. De situatie raakte me erg en motiveerde me om namens Catharinenberg in de centrale cliëntenraad zitting te nemen. Ook dat vrijwilligerswerk doe ik met veel plezier. Want ook al ben ik niet meer professioneel werkzaam in de zorg: mijn hart ligt er nog steeds!”
